Silicon Canals had onlangs de eer om Tom Furness, een uitvinder en professor aan de Universiteit van Washington, te interviewen tijdens The Next Web Conference in Amsterdam.
57 jaar lang is Tom Furness, bekend als de grootvader van virtual reality en augmented reality, heeft zich toegelegd op het bouwen van interfaces die de kloof tussen mens en machine overbruggen. Zijn werk duikt in het rijk van het ontsluiten van menselijke intelligentie en het smeden van verbindingen tussen geesten.
Naast verschillende uitvindingen heeft Furness een bloeiende bloei gekoesterd ecosystem van innovatie. Hij heeft meer dan 25 bedrijven in het VR/AR-domein opgericht, voortkomend uit samenwerkingen met zijn studenten en collega's.
"Maar een van degenen die nu echt mijn hart hebben, is een non-profitbedrijf dat we de Virtual World Society noemen", zegt Furness.
De Virtuele Wereld Maatschappij is een non-profitorganisatie met een missie om individuen, gezinnen en gemeenschappen bij de virtuele wereld te betrekken en 'betere realiteiten' te creëren. Volgens Furness is de organisatie van plan "geesten te ontgrendelen" en "harten te verbinden" om de samenleving wereldwijd te verbeteren.
Virtual World Society, gevestigd in Hongarije, maakt deel uit van de Empowermentprogramma voor het maatschappelijk middenveld (CSEP) netwerk binnen de Europese Unie Netwerk voor voorlichting over radicalisering (RAN). Het is gespecialiseerd in het werken met jongeren van 12-25 jaar, met de nadruk op onderwijs, inclusie, sociale cohesie, media en migratie. De organisatie zet de jongere generatie in haar kracht en pakt maatschappelijke uitdagingen aan.
"Het is in feite de technologie van onze tijd nemen en deze sturen en aanmoedigen voor humanitaire toepassingen", zegt de professor.
Beluister het volledige interview op Spotify!
Paradigmaverschuiving tijdens het bouwen van cockpits
Furness onthult dat hij het startpunt van zijn vond virtual reality werk tijdens het werken voor het ministerie van Defensie en de Amerikaanse luchtmacht. Zijn taak was om verbeterde methoden te vinden voor het bouwen van cockpits in geavanceerde gevechtsvliegtuigen.
"Dus die piloot zou ze echt kunnen bedienen, want ze zijn zo complex en een typische gevechtscockpit zou 300 schakelaars en 75 displays en 11 schakelaars op de stuurknuppel en negen schakelaars op het gaspedaal hebben", zegt Furness.
Vliegen met hoge snelheden en het hoofd bieden aan vijandige situaties vroeg om snelle besluitvorming met verstrekkende gevolgen. Furness erkende de uitdagingen waarmee piloten in zulke veeleisende omgevingen worden geconfronteerd en zocht naar een paradigmaverschuiving.
"En die paradigmaverschuiving was om informatie in wezen te organiseren en weer te geven zoals we echt op een natuurlijke manier werken", zegt Furness. "Om afbeeldingen te tekenen en deze grafische weergaven van veel van deze informatie te maken, in plaats van instrumenten die je nodig hebt om precies te interpreteren wat ze nodig hebben."
In 1966 waren dergelijke ideeën revolutionair en beperkten ze zich grotendeels tot vertrouwelijk militair onderzoek, dat niet algemeen bekend was bij het grote publiek. Furness en zijn team onvermoeibaar gewerkt aan het ontwikkelen en testen van deze geavanceerde technologieën.
Grootvader van virtual reality
Gedurende de volgende 23 jaar bleef Furness deze technologie verfijnen terwijl hij als faculteitslid diende. De impact van zijn werk reikte verder dan militaire toepassingen, wat leidde tot onderzoek in de virtual reality rijk.
Als pionier in het veld legde hij de basis voor wat uiteindelijk een dynamische en transformerende industrie zou worden. Furness kreeg zelfs de bijnaam 'grootvader van virtual reality”, die op zijn Wikipedia-pagina is gepleisterd.
“Ik verliet het leger en werd professor aan de Universiteit van Washington en ontwikkelen al 33 jaar technologie. Dus de reden dat ik de grootvader ben, is omdat ik een soort van hen ben', zegt Furness.
“Nou, ik ben in ieder geval niet alleen oud en fit, maar ik heb hier continu aan gewerkt en [wees] de enige op de planeet die dit heeft gedaan. Dus ik heb waarschijnlijk meer tijd doorgebracht virtual reality dan wie dan ook.”
In overeenstemming met de bijnaam, beschouwde Furness zichzelf als een "80-jarige man die een 80-jarig lichaam leeft, maar eigenlijk van binnen ongeveer 18 is, maar probeert om 12 te worden". Hij deelde dat hij het gevoel had dat er jaren van hem werden afgenomen toen hij de VR-headset opzette, hij voelde zich zelfs weer kind.
“De enige keer dat je echt leeft, is in het nu. En je kunt je zorgen maken over de toekomst. Je kunt je zorgen maken over het verleden, maar je leeft daar niet. Je leeft in het nu', zegt Furness. "En ik probeerde na te denken over wie eigenlijk een geweldig voorbeeld is van leven in het nu en het was een 12-jarige."
Furness' zoektocht om in het nu te leven en een gevoel van ontzag te cultiveren, bracht hem ertoe inspiratie te halen uit een onwaarschijnlijke oorsprong - een 12-jarige. "Een 12-jarige maakt zich geen zorgen over onzekerheden en angsten zoals een 18-jarige", zegt hij. Furness streeft ernaar deze kijk na te bootsen en probeert de nieuwsgierigheid en opwinding te heroveren die vaak vervagen met de leeftijd.
Furness gelooft ook in de verbinding tussen het fysieke lichaam en de geest. Volgens zijn opvattingen dient ons lichaam als een vat om onze geest te huisvesten, die ons bezielt en ons in staat stelt om met de wereld om te gaan. De fysieke interacties die we hebben met anderen, zoals aanraken, zijn niet alleen materiële ervaringen, maar spelen ook een rol bij het uiten van onze intenties en geesten.
"Dus als je, je kunt contact opnemen met een persoon die echt is, en het voelt echt. Niet alleen dat, na een tijdje merk je niet eens dat dit echt de avatar is die een persoon voorstelt”, zegt Furness. "Er zit een echte geest in, er is een echte intelligentie en om het te bewijzen, hadden we dit ... Eh, ik denk dat je zou zeggen een gebeurtenis die we in het laboratorium ontdekten."
Tom beschrijft vervolgens een VR-ervaring die hij had met een vriend die in Wales woonde. Ondanks dat ze duizenden kilometers van elkaar verwijderd waren, deden ze activiteiten zoals golfen en tennissen, waarbij ze hun avatars als representaties gebruikten.
Tom vertelt ook over een uniek incident tijdens hun virtuele kunstsessie waarbij ze het vermogen ontdekten om energie en emoties over te dragen tussen hun avatars. Hij beschrijft het gebruik van een hulpmiddel genaamd "plasmaborstel", dat lijkt op een sprankelende straal die met een borstel wordt gemanipuleerd. Furness trok een lijn van zijn borst naar die van Daniel. Als reactie daarop koos Daniel ook voor de plasmaborstel en creëerde een helix die hun verbonden lijnen omringde.
'Het kwam bij me terug, en terwijl je een soort stroom ziet, kwam er iets met de rode stroom van mij. De blauwe stroom kwam van hem terug en toen was het ineens alsof iemand met een vuurbal op je borst sloeg', zegt Furness. "Wauw. En ik voelde dit, en ik zei: 'Daniel, voel je iets?' Hij zei: 'Wat is dat?'”
Dit onverwachte fenomeen intrigeerde hen en ze begonnen de mogelijke toepassingen ervan te onderzoeken, en overwogen zelfs het gebruik ervan bij kankerpatiënten. Opgewonden door de mogelijkheden, bespreekt Tom verder hoe VR zou een hulpmiddel kunnen zijn voor het verkennen en begrijpen van onze innerlijke kracht en bewustzijn.
Uiteindelijk geloofde Tom dat virtual reality had het potentieel om onze waardering voor de werkelijkheid en menselijke connecties te vergroten, waardoor we ons meer bewust werden van onze spirituele aard en vermogens buiten ons fysieke lichaam. Hij benadrukt het belang van het begrijpen en benutten van onze interne energie, die hij het bioveld noemde, om diepgaande verbindingen met anderen tot stand te brengen en een gevoel van eenheid te bevorderen.
Met een aanstekelijk enthousiasme voor het potentieel van VR, laat Furness zien hoe VR individuen in staat stelt om unieke ervaringen te creëren en de wereld door een frisse lens te verkennen. Naarmate het gesprek vorderde, werd het duidelijk dat VR meer biedt dan louter escapisme; het opent deuren naar zelfontdekking, creativiteit en persoonlijke groei.