We zijn op de redactie van Silicon Canals groot fan van Silicon Valley, de comedyserie op HBO van Mike Judge. Zijn naam ken je misschien wel van Beavis & Butthead of Office Space. Plot van de serie: zes nerds die in een naar wiet stinkende incubator ergens in de valley proberen te overleven tussen onbetrouwbare investeerders en concurrenten die er met hun idee vandoor willen gaan.
Pied Piper
We volgen in de serie hoofdpersonage Michael Hendricks, een stereotiepe nerd (lees: ongemakkelijk, verlegen, bang voor vrouwen, programmeursgenie, verbetert iemand als het whom is in plaats van who) die in de incubator van de narcistische stoner Erlich Bachman zijn startup van de grond probeert te krijgen. Pied Piper heet het: een baanbrekende compressietechniek die de bestandsgrootte van data tot maar liefst vijf keer kan verkleinen.
Hooli
Wanneer Hendricks’ werkgever Hooli (een soort fictieve crossover tussen Google en Facebook) tien miljoen dollar biedt voor het idee en Hendricks weigert omdat hij juist zelf iets wil opbouwen, ontwikkelt Hooli via reverse engineering van een betaversie van Piep Piper een identieke compressietechniek, en spant meteen een miljoenenrechtszaak aan met de claim dat Hendricks zijn idee van Hooli heeft gestolen.
En dat is maar een van de problemen van Hendricks. Wanneer het ene probleem is opgelost, dient het volgende zich al aan. Met vaak hilarische gevolgen.
Big Bang Theory
We horen je denken: ongemakkelijke nerds en vrouwenangst – dat lijkt op een slap aftreksel The Big Bang Theory. Dat is zeker niet het geval. Geen irritante lachband, en zeker geen dialoog dat bestaat uit een continue opeenvolging van voorzet en punchline. En het wordt uitgezonden op HBO, dus er mag tenminste gescholden worden.
Goed, vijf redenen dus voor iedere startup-ondernemer om Silicon Valley te gaan kijken.
1. Het is een grote satire op de techindustrie en hun verafgode, schatrijke leiders
En die satire kan een fijne en relativerende frisse wind zijn voor iedere beginnende ondernemer in het zichzelf nogal serieus nemende techstartupklimaat. Neem Hooli CEO Gavin Belson, die in zijn pseudo-idealisme toch wel heel erg doet denken aan Steve Jobs of andere techgiganten die denken dat ze met hun saaie software de wereld zullen verbeteren.
Nog erger: diezelfde Belson die de behandeling van miljardairs vergelijkt met joden in de Tweede Wereldoorlog.
2. Het laat zien dat iedereen wel eens goed op zijn bek gaat
Investeerders die zich net zo snel terugtrekken als dat ze interesse tonen, bedrijven die er met andermans idee vandoor willen gaan, geld dat opraakt: problemen genoeg voor startups. Maar gelukkig gaan er bij de grote spelers ook vaak dingen mis, zoals bij Hooli, als ze hun nieuwe besturingssysteem laten reviewen door een groep testers.
3. Het leert je om goed na te denken over zakenpartners en hun investeringen
Ga je bijvoorbeeld in zee met douchebag Russ Hanneman die je vijf miljoen cash leent maar zich wel met alles wil bemoeien…
… of toch voor de ietwat autistische en ondoordringbare Peter Gregory die je laat zweten voor een kleine som geld maar je wel autonomie over je bedrijf garandeert?
4. Het laat je het belang zien van een beschermende mede-oprichter
Zoals Erlich Bachman, eigenaar van de incubator waar Hendricks zijn app ontwikkelde en dus mede-eigenaar van Pied Piper. Wanneer Hendricks adderall nodig heeft voor een paar nachten doorhalen en zo’n doetje is dat hij zich door een kind laat intimideren, laat Bachman zien hoe het hoort.
5. Het leert je belangrijke problemen oplossen
Hoe comprimeer je op de beste manier een 3D-videobestand? Hoe kies je het beste je investeerders uit? Wat is een realistische waardeschatting van je idee en bedrijf? En misschien wel het belangrijkste probleem: hoe snel kan je een zaal met achthonderd mannen aftrekken?
En de les voor de rest? De realiteit wordt soms achterhaald door satire.
